Opgroeien is een moeilijk iets; Opeens moet je, je anders gedragen, mensen verwachten van alles van je, je moet opeens "volwassen" doen en het speelse/kinderachtige moet afgeleerd worden, want dat kan toch echt niet meer.
Het gevaar van opgroeien is dat we het vaak te snel willen doen omdat we niet kunnen wachten om groot en volwassen te zijn. Hierdoor verliezen we onszelf nog weleens. Daarom lopen er zoveel 30ers rond die wanhopig opzoek gaan naar zichzelf op een of andere spirituele reis in een ver land...
Wat kan wel of juist niet zodra je ‘volwassen’ bent?
Veel mensen vinden dat je volwassen bent als je niet meer denkt of doet als een kind. Al die gedachtes inruilen voor wat ons idee is van volwassen zijn. Maar bij dat kinderlijke gedrag horen ook hele goede kwaliteiten zoals, nieuwsgierigheid, fantasie en creativiteit.
Helaas worden die nou juist weer over het hoofd gezien en raken ze verloren in de stroom van het opgroeien. We ruilen de kinderlijke gedachtes in voor wat ons logische rationele en "volwassen" gedachtes lijken. Maar kloppen die gedachtes wel?
Wie of wat bepaalt de manier waarop we volwassen worden?
We worden volwassen naar een beeld vanuit onze kinderlijke ogen en ervaringen. Als kind vorm je een beeld van volwassenen en wat het inhoudt om er een te zijn. Tijdens het opgroeien proberen we ons hiernaar te vormen, maar als ons dan verteld wordt dat we niet zo kinderachtig moeten doen weten we dan nog wel hoe we volwassen moeten zijn?
Hoe duidelijk is de grens tussen kind en volwassene als de volwassen niet meer weten hoe ze volwassen moeten zijn.
Wat betekent opgroeien nou eigenlijk?
Opgroeien betekent niet, nooit meer kind zijn, het betekent: leren inzicht krijgen, ervaring op doen, jezelf ontwikkelen. Want juist in de volwassen wereld, waar al genoeg saaie mensen zitten die geen idee hebben wie ze nou eigenlijk zijn of wat ze nou eigenlijk doen, is het belangrijk om af en toe eens terug te schakelen naar je innerlijke kind omdat die nog wel een frisse nieuwe kijk kan bieden.
Wat dacht je toen je jonger was?
Sta eens wat vaker stil bij de gedachte; "wat zou mijn 10-jarige ik doen?" of "wat zou mijn 16-jarige ik hiervan zeggen?" Het antwoord zou je nog wel eens kunnen verrassen.
Wat kunnen we leren van Alice in Wonderland?
In de film Alice in Wonderland (Tim Burton), gaat de 19e-jarige Alice terug naar Wonderland, ze heeft alleen geen idee dat ze er eerder geweest is en ziet het allemaal als een grote droom waar ze maar niet uit komt. Ze valt Wonderland binnen als een onzeker meisje dat van hot naar her wordt gesleurd. Iedereen vertelt haar wat ze wel of niet moet doen en wie ze wel of niet is.
Als de Mad Hatter zichzelf voor haar opoffert, breekt er iets, ze moet hem redden het kan haar niks schelen dat het niet volgens het juiste voorspelde pad is. Vanaf dit moment word ze pas echt volwassen.
"From the moment I fell down that rabbit hole, I've been told what I must do and who I must be. I've been shrunk, stretched, scratched, and stuffed into a teapot! I've been accused of being Alice and of not being Alice but this is my dream, I'll decide where it goes from here, I make the path!" ~ Alice (from Alice in wonderland)
Het is zo belangrijk dat je niet geleefd wordt door het idee van volwassen zijn. Volwassen zijn is iets wat jij alleen kan invullen, iedereen kan nog zo hard roepen dat je iets op een bepaalde manier moet doen maar het is jouw leven, make your own path! Daniel Klunder, 2014
Yorumlar